Bilimin Gerçek Kahramanları ...
Eğitim ile ilgili yazıyorum sizlerinde bildiği gibi. Hayatta olduğunuz sürece sizin yakanızı bırakmayan süreçlerden birinden bahsediyorum, dilim döndüğünce bişeyler yazmaya çalışıyorum. Bu yazımda size zaptırap altına alınmazlarsa çocukların ne kadar yaratıcı olduğundan ve sizlere birşeyler öğretebileceğinden bahsedicem hem de büyük bir şevkle...
Geçen sene tanıştım Bilim Kahramanları Buluşuyor (http://www.bilimkahramanlaribulusuyor.org) etkinliği ile. Uluslararası alanda First Lego League olarak bilinen bu turnuva (bakın yarışma değil turnuva, yarışma diyenin dilini eşşek arısı soksun) her katılanın kazandığı ve çocukların birçok alanda çalışmalarını sağlayan bir etkinlik. Bu etkinliğin içerisinde robotik var (takımlar LEGO MINDSTORM teknolojisi ile bir robot tasarlıyorlar), takım olma var, proje geliştirme var, varda var... Bu turnuvaya katılan takımlar 4-5 aylık bir hazırlık dönemi geçirip turnuvaya geliyorlar ve projeleri, öz değerleri, robot tasarımları ve robot performansları ile jurilerin, hakemlerin karşısına çıkıyorlar. Juri diyince farkı ne diye sorabilirsiniz? Ben de kendime ilk o soruyu sormuştum ki sonradan anladım her jurinin popstar vb programlarda ki jurilere benzemediklerini. Çocuk/genç dostu olmak, onların dillerinden anlamak ve onların bir kazanan olduğunu unutmadan, adil davranmak ve o gün oraya gelen yüzlerce çocuğun bir tanesinin bile suratının asılmadığı kararlar vermek için toplanmış gönüllü juri... Dünyanın en keyifli ve en zor işlerinden bir tanesinden bahsediyorum. Yani herşeyi ile özel bir etkinlik. Jurisi, hakemi, takımları... Herşeyi ile çok çok çok özel bir etkinlik...
Benim içinse anlamı gerçekten büyük. Geçen sene bu etkinlik ile tanıştığım zamanlarda artık bu ülkeden bir halt olmayacağı konusunda kanaatim kesin gibiydi. Sonra bu etkinlikte juri olmak için gönüllü oldum. Herkes bana ne işin var, zaten yoğunsun dinlensene falan gibi standart kelimeler kurdular ki ben de aynı şeyleri söyleyebilirdim. Tabi bunlar benim gibi kanında gönüllülük dolaşan bir deliyi durdurmaya yetmedi ve sabahın kör saatinde kalktım ve büyük bir heyecanla gittim. Sonrasında hayatımın en iyi tercihlerinden birini yaptığıma emin oldum.
Geçen sene ki tema çocuklar için biraz zordu.
"Senin Dünyan Senin Sınıfın" teması onlara zor gelmişti çünkü bugüne kadar kimse onların fikrini almamıştı nasıl bir sınıfta okumak istediklerine dair. Bu benim çıkarımım değil orada daha dokuz yaşında olan bir arkadaşımın direk cümleleri. Zor gelir tabi, bizim yerimize düşünen ve isteyenler var nasıl olsa, yoksa çocuk dediğin nedir ki, nerede okumak istediğine, ne olmak istediğine nasıl karar verecek değil mi? Aynen öyle ama aynı çocuklar dokuz yaşında görme engelli yaşıtları ile kitap tasarlayıp, patentine başvuracak kadar büyük işlerde yapabiliyorlar çaktırmadan. Neyse geçen yıl çok keyifli ve umut dolu geçti.
Tabi geçen senenin tadını alan ben durur muyum, ekipteki arkadaşları daha turnuva biter bitmez taciz etmeye başladım, seneye ne olacak, nasıl olacak, ben daha çok ne yapabilirim diye. Bağımlılık yapar dediler de inanmamıştım.
Bu sene çöpe, çöple çözüm aradı takımlar... ( bu arada diğer illerde aramaya devam ediyorlar. O yüzden İzmir'de yaşananları anlatmıyorum) Yine haddinden fazla güzel ve umut dolu iki gün geçirdik takımlarla. Bu tunuvada da teyit etmiş oldum ne kadar güzel bir etkinlik olduğunu.
Benim için bir mutluluğu da daha önce yaptığım bir sunumda beni rastgele, yani ordan geçerken etkinlik olsun diye sunuma gelmiş bir arkadaşımın gönüllü olarak orada çalışması ve bana senin sunumu dinledim ve gönüllü oldum demesiydi. Bu benim için hem mutluluk hem de arkdaşın da başını yaktım galiba endişesiydi.
Her zaman oyuncak olarak gördüğümüz LEGO'ların aslında gerçek bilim kahramanlarına nasıl yardımcı olduğunu gördüm. Sen kim oluyorsunda bunu söylüyorsun diyebilirsiniz, evet doğru belki bilim hakkında ahkam kesmem çok yerinde olmayabilir ama kesinlikle şunu diyebilirim, çocukları doğru yönlendirdiğimiz ve onların hayallerini kesmediğimiz sürece bu ülkenin umutlu geleceği onların elinde.
Ne diyodum LEGO diyodum. Aslında ben hep bir yap boz oyunu gibi görmüştüm LEGO'yu. Ama daha fazlası varmış. Burada anlatmakla bitmez. Detaylı bir inceleyin derim. Neyse olay sadece lego, robot değil tabi o yaşta çocuk ve gençlere takım olmayı, proje yürütmeyi, değer sahibi olmayı, bir birlerine sahip çıkmayı, ve nice şeyleri öğretiyor bu etkinlik. Genelde bizim ders programlarımızda olmayan şeyler yani, hani matematiğin yanında olması gerekenler...
Bu etkinlikte bütün çocuklar kazanan...
Şu soruda gelebilir aklınıza, bu robotik işleri biraz pahalı değil mi? Aslında o kadar pahalı değil, ayrca LEGO vakfı ve Türkiye'nin ve Dünyanın bazı büyük şirketleri gönüllü olup, sponsor olup imkanı kısıtlı okulları ve onların takımlarını destekleyebiliyor. Yani Mardin Midyat'tan bir takım bu turnuvada Madrid'deki yaşıtları ile buluşabiliyor. Burada olay değer verme ve ders saatleri dışında çocukların ve gençlerin eğitimine ne kadar önem verildiği ile alakalı.
Bu işin yürümesi için hayatlarını buna adamış insanlar var bir de... Bilim Kahramanları Derneği bunun başını çekiyor. ( http://www.bilimkahramanlari.org/tr/ ) belki siz de dernek için birşeyler yapabilirsinz. Dünyada FIRST ve LEGO vakıfları, derneğin ve vakıfların destekçileri, gönüllüleri ve çalışanları... İsimleri altın harflerle biryerlere not edilmesi gereken insanlar. Burada çalıştığım kuruma da teşekkürü bir borç bilirim. İzmir turnuvasında bizleri kırmayıp kendi imkanları doğrultusunda destek veren Dokuz Eylül Teknoloji Geliştirme AŞ (DEPARK), ne kadar doğru bir yerde çalıştığımın ve yaptıklarımızın boşa gitmeyeceğinin bir göstergesi.Hepsine sonsuz kere teşekkürler, bu etkinliğin içinde olmamı sağlayan ve eğitimin bir parçası olarak küçücük bir katkı yapmamı sağlayan herkese çok teşekkürler... Özellikle bu turnuva için çok yol katedilmesini sağlayan Hakan Habip'e, beni bu işe dahil eden Elif Türkmen Elbirlere, Alper Elbirler'e, derneğin emektarları Özlem, Erdem'e, Kenan'a, Esra'ya, Pelin'e, Burak'a , Evrim'e, Aytuğ abime, Ertuğ'a, Sinem'e, Seren'e, Buğra'ya, Özgeca'a, Serkan'a, İrem'e, tüm juri ve gönüllü dostlara, tüm destekçilere, tüm yönetim kurulu üyelerine, gönül vermiş herkese sonsuz teşekkürler,
Dünyayı bırakalım ki çocuklara herşey güzel olsun... Bilimin gerçek kahramanları onlar...
Bir garip gönüllü Şefik...
