31 Ocak 2012 Salı

Bu Bir Merhaba Yazısıdır...

Bu bir eğitmen ve eğitim güncesidir.
Ama öyle bildiğimiz bir eğitim sürecinden bahsetmemektedir. Bu güncede önemli olan kişisel tecrübeler ve onlardan ne öğrendiğimiz bir de birbirimizden ne öğrendiğimizdir.
Okul hikâyelerinden çok hayat hikâyeleri duyacaksınız. Bazen benim başımdan geçecek bu hikâyeler bazen de benim gibi bu alanda herkese destek olmaya çalışan çok değerli eğitmen arkadaşlarımın başından geçecekler, bazen de sizlerin başından geçecekler ya da, siz bizim başımızdan geçen hikâyelerden kendinize bir rol bulacaksınız.
İşte böyle bir şey deneyimsel öğrenme, işte böyle bir hikâye…
Bu hikâyenin sahneye konulduğu bir yer var aslında adına HAYAT diyoruz. Hayat sahnesinde oynanıyor bütün bu hikâye, oyuncuları bizleriz, doğuştan sanatçıyız hepimiz bu hayat sahnesinde ve sonuna kadar oynuyoruz oyunu. İşte bu günce bunlardan alıntılar aslında. Yani “De Te Fabula Narratur* (Anlatılan Senin Hikâyendir) ” aslında…
Hayat hikâyelerinden bahsedeceğiz, eğitim hatıralarından, başımıza gelenlerden, yeni gelişmelerden, eğitim yaklaşımlarından, hayattan neler öğrendiğimizden bahsedeceğiz…
Bazen güleceğiz hep beraber, bazen düşüneceğiz belki üzerine…
Ama hep biz olacağız bu hikâyelerin, anlatımların içerisinde, deneyimlerimiz olacak, neler öğrendiğimiz olacak, belki birbirimizden bir şeyler daha öğreneceğiz…
Hayattan öğrendiklerimiz kadar birbirimizden de bir şeyler öğreniyoruz, bu alanda hepimiz hepimizin eğitmeniyiz aslında ve bir yolda yürüyoruz.
Bu yolda başımızdan geçenlerden oluşan bir günce olacak işte bu yüzden de buna “Bir Eğitmenin Seyir Defteri” dedik.
Herkese keyifli okumalar diliyorum…

*"De Te Fabula Narratur" deyişi, Horace'nin Satires kitabindan alınmıştır.